Na czym polega różnica pomiędzy samochodem z napędem przednim i tylnym? Jaki rodzaj napędu wybrać? W poniższym tekście znajdziesz odpowiedzi na te i inne pytania.
Rodzaj napędu a budowa samochodu
Napęd tylny
To, czy w samochodzie napędzane są przednie czy tylne koła, zależy przede wszystkim od jego budowy, to jest od sposobu umieszczenia w pojeździe elementów układu napędowego. W tak zwanym „klasycznym” ustawieniu silnik położony jest wzdłużnie nad lub nieco za przednią osią, za nim znajduje się skrzynia biegów, a moc trafia na koła tylne za pośrednictwem wału napędowego. Jest to najczęściej stosowany rodzaj przeniesienia napędu „na tył”, wykorzystywany przez takie marki, jak choćby Mercedes czy BMW (dawniej był stosowany powszechnie, dziś już właściwie tylko w samochodach premium). Czasami, szczególnie w przypadku samochodów sportowych, stosuje się też tak zwany system „transosiowy” (transaxle). Polega on na przeniesieniu skrzyni biegów w okolice tylnej osi i sprzężenia jej z mechanizmem różnicowym. Skutkuje to znaczną poprawą rozkładu masy na przód i tył samochodu, a co za tym idzie – lepszym jego prowadzeniem.
Poza tym tylnonapędowe samochody wykorzystują też układ z silnikiem umieszczonym centralnie (wzdłużnie przed tylną osią, właściwie tylko samochody stricte sportowe) oraz z tyłu pojazdu (wzdłużnie lub poprzecznie za tylną osią, głównie starsze samochody (np. polski „Maluch”), dziś stosowane marginalnie w najmniejszych autach (np. Smart)).
Napęd przedni
Najczęściej stosowanym rozwiązaniem we współczesnych samochodach jest jednak układ z silnikiem umieszczonym poprzecznie przed przednią osią i napędem „na przód”. Taki system wykorzystują właściwie wszystkie popularne marki.
Innym rozwiązaniem jest ustawienie silnika nie poprzecznie, lecz wzdłużnie przed przednią osią – taki układ jest charakterystyczny dla samochodów Audi.
3L – przełom, czy ślepa uliczka motoryzacji?
Zalety i wady różnych rodzajów napędu
To, jaki rodzaj napędu jest zastosowany w samochodzie, z punktu widzenia kierowcy wpływa przede wszystkim na jego prowadzenie. I tak, najbardziej neutralnie będą się prowadziły samochody z najrównomierniejszym rozkładem mas pomiędzy osie – czyli auta z silnikiem umieszczonym centralnie i układem transaxle, zbliżające się do ideału 50/50%. Samochody z napędem tylnym będą miały tendencję do nadsterowności (zacieśniania łuku w zakręcie), będą się jednak prowadzić bardziej sportowo niż przednionapędowe, dając możliwość opanowania na drodze większej mocy silnika.
Auta z napędem „na przód” z kolei wykazują tak zwaną podsterowność, tzn. w zakręcie przód pojazdu „ucieka” na zewnątrz łuku, przy przeciętnej mocy silnika są jednak łatwiejsze do opanowania dla mniej zaawansowanych kierowców. Przednionapędowe samochody są też zazwyczaj zwrotniejsze.
Oprócz tego, sposób umieszczenia zespołu napędowego w samochodzie wpływa na stopień trudności i koszty serwisu pojazdu. Najłatwiejszy dostęp do podzespołów zapewnia najpopularniejszy układ – z silnikiem umieszczonym poprzecznie z przodu, z kolei najwięcej trudności serwisowych (np. przy wymianie rozrządu) generują samochody z jednostką napędową umieszczoną wzdłużnie (np. w Passacie B5, by wymienić pasek rozrządu czy dostać się do skrzyni biegów, trzeba zdemontować… cały silnik) i nietypowymi rozwiązaniami (np. układ transaxle).
Poza tym zastosowane ustawienie zespołu napędowego wpływa na konstrukcję nadwozia – przy zespole napędowym przesuniętym przed przednią oś można wygospodarować więcej miejsca w środku, sylwetka auta będzie też bardziej opływowa. Oprócz tego samochody z napędem tylnym są z reguły droższe w produkcji, a więc także i w zakupie.
W przypadku BMW tylko tył i tutaj to rozwiązanie sprawdza się znakomicie (może i dlatego jest z nimi najwięcej wypadków w statystykach xD)